درغروب غم انگیز دلم باران میبارد...   ومن گم میشوم درآن.درآن همه پاکی وصداقت...   ومیبارد ومیبارد برای دل خسته ی من...   وچه زیباست شنیدن نجوای هرقطره ی باران که به دنبال دست نوازشی است...   پاک وبی ریا!   ومیسپارم خودم را به آغوشش.به آغوش گرم وپرمحبتش...   وآنوقت...   آنوقت هرقطره ی اشکم میان قطره های بیشمارش گم میشود